Het voelt alsof ik geleefd word.

 

Ik moet zoveel.

 

Herkenbaar? Hoor jij deze woorden ook wel eens in je hoofd? Voel je deze woorden ook tot onder je huid? Vaak gevolgd door:

 

Als ik me niet druk hoefde te maken om geld dan…

 

Als ik wat meer tijd had dan…

 

Wanneer mijn verplichtingen weg zouden vallen dan…

 

Dan wat? Wat zou je dan doen? En wat kan je vandaag doen om daar een stapje naar toe te maken? We zijn geneigd om ons meteen te haasten naar de rand van de klif en dan te zeggen ‘ik kan het niet, ik durf deze stap niet te nemen, het is niet mogelijk’. Hiermee wordt dan vervolgens dit hele hoofdstuk snel afgesloten en ergens terug in het donker in de kast verstopt. Waar het sluimerend en onbewust zorgt voor frustratie, onmacht en druk. Je geeft hier namelijk je macht uit handen. De macht om iets te veranderen in JOUW leven.

 

Maar wat nou als je daar niet hoeft te starten, op de rand van de klif? Wat als de eerste stap veel dichterbij is? Veel minder eng?

 

We lopen niet direct een hele marathon, maar we beginnen met een wandeling van 10 minuten na het eten.  

 

Minder uur gaan werken, zit er nu gewoon even niet in, maar je neemt wel 10 minuten extra tijd voor jezelf per dag waarin je ontspanning prioriteit heeft (zelfmassage na het douchen met je favoriete bodylotion, kop thee met een boek na het eten, etc.)

 

We emigreren niet direct naar een warm land, maar melden ons wel aan voor een taalcursus.

 

ETC.

 

Wat zou jouw ideale dag zijn? Ideale leven? En wat is daar een klein onderdeel van wat je nu kunt integreren?